ΔΙΑΒΑΣ ΕΙΣ (ΔΥΤΙΚΗΝ) ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΝ ΒΟΗΘΗΣΟΝ ΗΜΙΝ

του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα 

Η φράση αυτή, που είναι παράφραση της άλλης φράσης-πρόσκλησης του άνδρα Μακεδόνα, που σε όραμα πριν από 2000 χρόνια, απηύθυνε στον Απόστολο των Εθνών Παύλο, "διαβάς εις Μακεδονίαν, βοήθησον ημίν", ήταν η ενδόμυχη πρόσκληση και αγωνία συνάμα του Λαού μας στο νέο Απόστολο των Εθνών, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο: διαβάς εις Δυτικήν Μακεδονίαν βοήθησον ημίν. 

Ο Παύλος τότε αποδέχτηκε την πρόσκληση και ήρθε. Παρέχοντας στις τοπικές κοινωνίες, Φιλίππων, Θεσσαλονίκης και Βέροιας, με ανοιχτότητα το Ευαγγέλιο του Χριστού λόγω και έργω, συγκρουόμενος με τα κλειστά και καλά οργανωμένα συμφέροντα επιτήδειων ηγετίσκων-φυλετιστών σε βάρος ανύποπτων πολιτών, χωρίς να πτοείται από συκοφαντίες, απειλές και κινδύνους για θανάτωσή του. Η προσφορά του στη ζήτηση ήταν σαφής: Κήρυγμα και σύσταση τοπικών Εκκλησιών, αυξητικά σε βάθος και σε πλάτος, για την ανακαίνιση του ανθρώπου, την ανακάλυψη του άλλου ως εικόνας Θεού, όχι ως υποδεέστερου για περιφρόνηση, αλλ’ ως ‘’ξένου’’- αδελφού, για την επίτευξη αληθούς συν-υπαρκτικής κοινωνίας, με οικουμενική αξίωση και δυνατότητα πραγματοποίησής της. Απομένει να διερευνάται χωρίς κλειστότητα, τι είναι ο λόγος και ποιος είναι ο Λόγος της Εκκλησίας, μέχρι πού φτάνει η δικαιοδοσία του, αν υπάρχουν περιοχές του προσωπικού και συλλογικού βίου απαγορευτικές γι’ αυτόν, τι είναι και πώς γινόμαστε Εκκλησία, τι σημαίνει αυτό…. 

Γλυκύτατος ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Μαζί με την αγιότητα του προσώπου του, είναι ο φορέας δισχιλιετούς εκκλησιαστικής, ιστορικής, θεολογικής, πνευματικής εμπειρίας του Οικουμενικού Θρόνου της Κωνσταντίνου Πόλης-Νέας Ρώμης, γι’ αυτό και η παρουσία του, μόνη αυτή, έχει κάτι το συγκλονιστικό. Σε συν-κινεί να γίνεις κοσμοπολίτης. Η μορφή του έχει την απεραντοσύνη της "πλατυτέρας των ουρανών". 

Κατάθεση προσωπικής μαρτυρίας: Καθώς ο κόσμος συνέθλιβε τον Πατριάρχη, για να τον ακουμπήσει έστω για λίγο, στη διάβασή του από τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου της Κοζάνης προς το Επισκοπείο, άκουσα δίπλα μου μια γυναίκα, να λέει: δεν μπόρεσα να του φιλήσω το χέρι, όμως έπιασα το ράσο του. Και το πρόσωπό της άστραφτε. Και θυμήθηκα από το Ευαγγέλιο τη διήγηση της αιμορροούσας, που ενώ το πλήθος συνέθλιβε το Χριστό, εκείνη μπόρεσε και άγγιξε την άκρη από το ρούχο του και γιατρεύτηκε. Και καθώς μπροστά από τον Πατριάρχη έπαιζαν με ήχο γιορτής τα χάλκινα της Κοζάνης, θυμήθηκα το ψαλμικό: "αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος, ..εν τυμπάνω και χορώ, ..εν χορδαίς….".